Mijn zoontje mocht twee kaarten uitzoeken. Giechelend koos hij twee naakten uit, één van Picasso en één van Modigliano. Ze horen verrassend genoeg ook bij elkaar. Mijn tante Thé die minimaal een keer per jaar naar Parijs ging en daar zelfs in de jaren vijftig een tijdje woonde, had daar waarschijnlijk ooit een tentoonstelling in D’Orsay gezien met werken uit de Barnes Foundation in Pennsylvania. Beide schilderijen hingen toen op die tentoonstelling.
Vooral dat schilderij van Picasso trekt me. Ik ben dat schilderij niet eerder tegengekomen. Uit de zachte aardtinten zie je dat het uit Picasso’s roze periode van begin twintigste eeuw dateert. Hij schilderde toen veel bohemien-, commedia dell’arte- figuren. Hier lijkt het alsof ze uit een soort tent komen. Het gezicht van het meisje is al een beetje als een masker geschilderd, iets wat hij een tijdje later veel doet. Leuk is die compositie. De geit kijkt naar het meisje, het meisje kijkt naar de jongen en de jongen kijkt net niet naar de geit terug (zoals bij klassieke composities), maar kijkt je aan. Samen vormen ze een mooie driehoek in het schilderij.
Vooral dat schilderij van Picasso trekt me. Ik ben dat schilderij niet eerder tegengekomen. Uit de zachte aardtinten zie je dat het uit Picasso’s roze periode van begin twintigste eeuw dateert. Hij schilderde toen veel bohemien-, commedia dell’arte- figuren. Hier lijkt het alsof ze uit een soort tent komen. Het gezicht van het meisje is al een beetje als een masker geschilderd, iets wat hij een tijdje later veel doet. Leuk is die compositie. De geit kijkt naar het meisje, het meisje kijkt naar de jongen en de jongen kijkt net niet naar de geit terug (zoals bij klassieke composities), maar kijkt je aan. Samen vormen ze een mooie driehoek in het schilderij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten