Paulienrecept I

Je komt om zes uur thuis: hele dag gewerkt, kinderen opgehaald en nu is iedereen moe en heb je honger. Binnen een half uur wil je zonder stress eten, maar dat moet natuurlijk wel gezond en zo zijn. En hè niet weer aardappelen, groeten etc. en. Graag ook iets wat de kinderen lusten.

Spinaziepannenkoeken

Nodig:
· half pak diepvriesspinazie
· (volkoren)meel
· melk, circa 0.5 l
· 1 ei
· zout
· beetje olie

voor de vulling:
· of pak gerookte zalm met plakjes of sliertjes komkommer met een klodder zure room en peterselie

· of blikje zalm, gemengd met fijn gesneden 1/3 prei en beetje yoghurt en peterselie

Gooi die kant-en-klaar pannenkoekenpakken lekker weg, het is net niet lekker en die pannenkoeken worden zo dik. Gewoon pannenkoeken bakken is super eenvoudig met meel, melk en een ei.

Ontdooi een half pak spinazie en laat dit uitlekken.

Maak het beslag:
Begin met 2 lepels meel, voeg scheut melk toe en maak er een glad papje van. Voeg dan weer melk en meel toe. Ga door tot je bijna genoeg heb voor twee pannenkoeken per persoon. Voeg dan het ei toe en daarna de spinazie. Doe wat zout bij het beslag en een scheutje olie. Het beslag moet een beetje zoals dunne yoghurt zijn. Bak dan dunne pannenkoeken

Maak de vulling klaar. Pak een pannenkoek, doe op 1/4 van de pannenkoek de vulling en klap het dubbel en daarna nog een keer, zodat het een driehoek wordt. Gelijk serveren. Je kunt de pannenkoek met het zalm/preimengsel warm of koude eten ( vries wat je over hebt in).

Tiramisu voor Diana

Een vriendin vroeg via de email een recept voor Tiramisu. Ik doe altijd een combi kwark/slagroom, niet te zwaar en niet te vet.

Nodig voor min. 4 personen

· pot magere Franse kwark met 1/8 slagroom met vanillesuiker en je kunt er beetje geraspte citroen door doen
· lange vingers
· sterke koffie
· likeur of andere drank naar keuze
· cacaopoeder

· slagroom kloppen
· slagroom door kwark roeren
· koffie zetten, afkoelen en drank erdoor, koffie in ondiep bord schenken
· laagje kwark in schaal doen
· lange vingers in koffiemengsel dompelen op kwarklaagje leggen
· doorgaan tot schaal vol is
· de laatste laag moet kwark zijn
· cacao met hulp van zeef erboven zeven
· schaal tot gebruik in koelkast zetten

mmm, ik krijg al trek. Echt Italiaans verantwoord is het niet, wel eenvoudig en lekker. En Diana smaakte het lekker?

Belvedère museum in Heerenveen

Het museum staat er al een paar jaar en we rijden er met de auto ook zeker vijf keer per jaar langs, maar nog nooit was ik in het nieuwe Belvedère Museum in Heerenveen geweest. Twee dozen (één voor de vaste collectie en één voor de tentoonstellingen met midden in een glazen doos (restaurant) over het water tussen de rietlanden.
Het water dat onder het museum loopt staat in verbinding met Oranjewoud: een aantal landschapstuinen met huizen in Engelse stijl. En in het verlengde van het water staat een trots landhuis, dat nog privébezit is. Zo geeft het museum een mooi hedendaags antwoord op de doorkijkjes van die romantische Engelse landschapsparken. Mooi museum, mooie plek en het is veel leuker dan die tuttertut eengezinswoningen in de woonwijk daar vlakbij.

De schilderijtjes zijn van de Amerikaan Tim Brown.

De kaarten van Tante Thé II

Mijn zoontje mocht twee kaarten uitzoeken. Giechelend koos hij twee naakten uit, één van Picasso en één van Modigliano. Ze horen verrassend genoeg ook bij elkaar. Mijn tante Thé die minimaal een keer per jaar naar Parijs ging en daar zelfs in de jaren vijftig een tijdje woonde, had daar waarschijnlijk ooit een tentoonstelling in D’Orsay gezien met werken uit de Barnes Foundation in Pennsylvania. Beide schilderijen hingen toen op die tentoonstelling.

Vooral dat schilderij van Picasso trekt me. Ik ben dat schilderij niet eerder tegengekomen. Uit de zachte aardtinten zie je dat het uit Picasso’s roze periode van begin twintigste eeuw dateert. Hij schilderde toen veel bohemien-, commedia dell’arte- figuren. Hier lijkt het alsof ze uit een soort tent komen. Het gezicht van het meisje is al een beetje als een masker geschilderd, iets wat hij een tijdje later veel doet. Leuk is die compositie. De geit kijkt naar het meisje, het meisje kijkt naar de jongen en de jongen kijkt net niet naar de geit terug (zoals bij klassieke composities), maar kijkt je aan. Samen vormen ze een mooie driehoek in het schilderij.

Zoete aardappel

Met een zoete aardappel of bataat kun je heerlijke dingen maken. En kinderen lusten het wel. Volgens wikipedia ga je er allerlei windjes van laten, maar zelf heb ik dat nooit gemerkt. Mensen uit Indonesië of Suriname kennen die aardappel wel. Je kunt het altijd wel in een toko kopen, maar ook in een reformwinkel.

Bijgerecht/ voorafje
max 10 min.

- 1 grote of 2 kleine zoete aardappels

Schil de aardappel en snij het in dunne plakjes. Doe wat olie in een koekenpan en bak de aardappelschijfjes in circa 3-5 min bruin, keer ze om en bak de andere kant. Leg ze op een bordje en strooi er wat zout over. Direct serveren.

Steve Reich in het Atrium

Vandaag met de hele familie op naar het Atrium in Den Haag!

In de hal speelde zich een uniek concert af: in een cirkel stonden zes vleugels opgesteld met stoelen voor het publiek daarom heen. Het was een ( gratis) concert van het leuke muziekfestival Dag in de Branding. Eerst werd het stuk Six Pianos van Reich uitgevoerd, een stuk dat bijna nooit wordt uitgevoerd, want waar passen zes vleugels?

Het tweede stuk was nog bijzonderder: dertig jaar na dato werd het stuk Crazy Nigger van Julius Eastman gespeeld door vier pianisten, later aangevuld met zes musici. Met zoonlief nam ik ik tijdens dit stuk de lift en stapte bij elke verdieping uit om te horen en te kijken. Het hele atrium was van top tot teen gevuld met muziek. Boven klonk het nog mooier dan beneden!

Vula

Prachtige voorstellingen van het Wereld Muziektheaterfestival! Helaas waren overal in het land de voorstellingen niet uitverkocht. Vula is een dromige, maar ook grappige voorstelling met vrouwen uit de Fuji-eilanden. Ze verbeelden het leven met de zee en dansen, zingen en bewegen in een laag water.

Paarse knolletjes

Laatst was er wat mis gegaan met mijn wekelijkse groententas: het zal vol met bietjes. Mijn mannen komen thuis in opstand tegen bietjes: die pruimen ze niet. En in die wekelijkse verrassingstas, zaten wel heel veel bietjes. Dus was ik al vrolijk op het speelplein aan het uitdelen geweest, tot ik er achter kwam dat het niet alleen bietjes waren. De bietjes met een witte onderkant waren namelijk helemaal geen bietjes. maar rammenas, een zusje van radijs. Deze paarse knolletjes, paars van buiten, maar wit van binnen, kun je rauw eten of kort meekoken in een stoofpotje. Lekker pittig!

Bunraku

Woensdag zag ik het Japanse poppenspel Bunraku voor het eerst in het Muziektheater in Amsterdam. Door de enorme afstand tussen toneel en het balkon, plus mijn slechte ogen gingen alle details verloren en vond ik het matig. Vanmiddag zag ik dezelfde voorstelling in Den Haag, kleiner en compacter en dat was precies wat Bunraku nodig heeft. Na afloop zagen we nog hoe de spelers de poppen kunnen bewegen.

Installatie van Tobias Rehberger in het Stedelijk

Van mij mag het Stedelijk op dat leuke stukje van Amsterdam blijven. Vanaf het station loop je in 10 minuten langs het water naar het museum en op de bovenste verdieping kun je hip koffie drinken met het prachtigste uitzicht van Amsterdam! En bovendien kun je nu ook nog even binnenwippen bij de nieuwe bibliotheek van Jo Coenen Mooie kinderafdeling met grote rode berenstoelen en een boekentoren. Je schijnt er ook een leuk café te hebben met een bijna net zo mooi uitzicht als de buren, maar dat is voor de de volgende keer.

Hoe kijk ik en hoe kijk jij naar de dingen om je heen? Dat is een kernvraag in het werk van de Duitse kunstenaar Tobias Rehberger waarvan nu een grote installatie in het Stedelijk te zien is.

De installatie bestaat uit veertig beelden die hij in de periode 1994-2007 maakte. De werken variëren van modellen van boomhutten van plexiglas, tot stoelen of lampen of op zich zelfstaande beelden. Samen vormen al deze objecten weer een nieuw en prachtig geheel.
De installatie staat in een lange ruimte en de werken zijn middenin in een lange rij opgesteld. Daarvoor staan er lampen, zodat op de achtermuur een schaduwspel ontstaat die met verf en teksten geaccentueerd wordt. Een cirkel van plexiglas vormt zo op de achtermuur een zon bij de schaduw van een boom met papieren bladeren, waarvan er één op de muur weer in een vogel verandert. Een fascinerend en fotogeniek spel van licht en schaduw.

De kaarten van tante Thé I

Jarenlang hield ik een kaartencorrespondentie met tante The. Als we een museum of tentoonstelling bezochten stuurden we elkaar een kaartje. Na haar dood erfde ik mijn gestuurde kaarten weer terug. Ze had ze in één grote doos bewaard. Ook ik had al haar kaarten nog. Daarnaast kreeg ik nog een hele stapel kaarten die ze tijdens haar bezoeken voor zich zelf had gekocht. Voor onze correspondentie zoek ik nog steeds een mooie doos. Haar collectiekaarten hangt bij mij in een doosje aan de muur. In een wisseldoos.

Nu staan er twee kaarten vooraan van twee schilderijen met daarop dezelfde vrouw. Eén is geschilderd door Van Gogh, de ander door Gauguin. De stevige patrone met rossig opgestoken haar zit op een stoel met beide handen op haar schoot.
Gauguin is het makkelijkst herkenbaar. Hij maakt van vormen grote kleurvlakken met het typische okergeel en olijfgroen naast elkaar. Ook een beetje paars en rood herken ik uit andere schilderijen. Haar gezicht wordt mooi uitgelicht. Bij Van Gogh is ze wat meer in zich zelf gericht en minder van dichtbij geschilderd. Ook hij gebruikt kleurencombinaties die hij vaker inzette: het groen van haar rok tegenover de rode achtergrond. Contrastrijker kan het niet.

Dezelfde vrouw door twee verschillende schilders geportretteerd. Dan kan het haast niet anders dat ze aan dit werk begonnen, toen Gauguin bij zijn vriend in Arles op bezoek kwam.
De dame is Madame Roulin, de vrouw van de postbode en het echtpaar woonde in dezelfde straat als Van Gogh. Van Gogh heeft haar meerdere malen geschilderd en ze staat bekend als La Berceuse. Beiden schilderijen hangen trouwens in de VS: Gauguin in Chicago en van Van Gogh in Saint Louis.

Een versie die in het Van Gogh Museum hangt.