Leiden heeft een jaarlijkse kunstroute; een weekend in september. Afgelopen weekend was het zover.

De laatste jaren heben ik eigenlijk alleen maar tijd om een aantal mensen gedag te zeggen in hun atelier. Aan een echte route lopen kom ik niet meer. Enfin, toch nog weer leuk werk gezien van Marijk Gerritsma, Marlies van Boekel en Arjenne Fakkel. Maar wat me elk jaar toch erg tegenvalt is het startpunt. Vroeger was dat in De Waag en hing er werk van alle deelnemers en waren daarnaast nog infomappen te zien. Nu is er nog slechts sumiere info in het Scheltema-complex en is daar het routeboekje verkrijgbaar, maar het is vooral een borrelplek .

(foto's: schaduwschilderijen van Marijk Gerritsma)

Groentesoep

Paulien recept III

Niet erg handig als je moe om zes uur thuis komt en je geen frituur hebt, vol met kleurstof maar wel erg leuk: gekleurde kroepoek. En kinderen zijn er gek op. Te koop in de toko of tropische winkels.

Doe de kroepoek in een frituur met hete olie of één voor één in en een wok met een laagje hete olie. Schep ze eruit als ze omhoog komen. Uitlekken en beetje zout erover.

Buiten- en binnenkant

Twee tentoonstellingen van twee vrouwen. De één 40 en de ander 79. Beiden weten op een mooie manier een eigen wereld in een witte doos te creëren, maar daarmee houden de overeenkomsten op.

Eerst bezocht ik de tentoonstelling van de Japanse Yayoi Kusama in Museum Boymans. Ik ken haar van de kunstgeschiedenisboeken waar ze zelf in haar eigen spiegelinstallatie staat. In de jaren zestig werd ze bekend met haar op-artachtige installaties. Ook speelde en speelt zelf mee in haar happenings/performances: ooit in hotpaints met overal stippen net zoals haar gemaakte omgeving of op oudere leeftijd waarbij ze zich met bloemen tooit en de laatste bloem in haar mond stopt. Met ritme, herhaling,reflectie weet ze de bezoeker te verleiden tot prachtige ruimtelijke ervaringen die nu weer helemaal hip zijn, maar de bezoeker komt zichzelf we voortdurend tegen. Het is aangenaam, maar blijft het toch een beetje buitenkant?

Anders, totaal anders is de tentoonstelling van de Nederlandse Karin Arink in het Schiedams Museum. Ik was een paar jaar niet meer in dit museum geweest, maar wat is het prachtig verbouwd.
In haar werk gaat het juist niet over buitenkant, maar vooral over het innerlijke. Hoe ze het lichamelijke ervaart. Soms is het lichaam naar buiten gericht of heel erg in zichzelf gekeerd. Het is verstrengeld met de ander of het is een plek voor de ander. Lichamen van stof, keramiek, was, brons en vooral van stof. Meestal zonder hoofd. Kwetsbare lichamen.

Het leven van Pi

Het leven van Pi van de Canadese schrijver Martel is een prachtig boek. Over India, over god & goden, over overleven op zee en vooral over overleven met een tijger op een kleine reddingsboot. Het stond al lang op mijn verlanglijstje, maar nu eindelijk in een ruk uitgelezen. Het mooiste is als je ook de epiloog leest, dan weet je dat er meer waarheden zijn. Wat is waar en wat niet? VPRO schonk er aandacht aan.