donderdag 29 mei 2008



Ik hoorde deze week het politiek getinte stuk El Cimarrón van de Duitse componist Hans Werner Henze (1926) voor het eerst. Het is een stuk voor vier musici en een spannende opera of meer een soort hoorspel. Het gaat over een oude Cubaan die ooit in zijn kinderjaren als slaaf diende. Hij werd op 103-jarige leeftijd geïnterviewd door de Cubaanse schrijver Miquel Barnet die een boek over hem schreef. De Cubaan werd zelf 107 jaar oud!
Het is een dramatisch stuk met prachtig (Duits) gesproken en gezongen tekst en met veel instrumenten, waaronder een stevige ketting. Een medebezoeker vond er niets aan; ze begreep niet dat dit muziek kon zijn. En ik antwoordde dat het toch juist prachtig is als je met alles om je heen, met gewone huis-tuin-en-keuken dingen muziek kan maken?
Een mooi detail is dat het stuk in De Regentes werd gespeeld door jonge studenten van het Koninklijk conservatorium en dat de directeur van dit theater ooit in de jaren zeventig het slagwerk voor zijn rekening nam tijdens de Nederlandse première van dit stuk.

zondag 25 mei 2008

Wereldmuziek van Nederlandse bodem


Wereldmuziek is leuk, verrassend en vooral breed. Soms zie je door de bomen het bos niet meer. Daarom is er sinds vrijdag een Dutch Blending Meeting waar je met wereldmuziek van Nederlandse pluimage kennis kunt maken van jazzy, salsa tot echt Turkse Aziatische folk. Er waren concerten, workshops, maar ook een gidsje met een overzicht van de Nederlandse wereldmuziek. Handig! Je kon hoppen van de ene zaal naar de andere zaal en zo alles een beetje proeven. Heerlijke muziek van de Mozambikaan Neco Novellas.

dinsdag 20 mei 2008

Kaarten tante Thé III


Oma wordt 80! En dan wil ze uit! Samen met haar 24 kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Een dagje in oktober. Ze wil misschien naar de Hoge Veluwe. Ik reageer enthousiast op haar plannen. Ik heb al een jaar heimwee naar het beeldenpark van het Kroller Muller Museum. Elke keer neem ik me voor ernaar toe te gaan, maar het is net even te ver.

Uit het kistje met kaarten van Tante Thé, zaten ook twee foto's van dit prachtige beeldenpark. Foto's die zij ooit gemaakt heeft. Ik ben er regelmatig met haar geweest, een perfecte combi tussen natuur en cultuur.


(Jarenlang hield ik een kaartencorrespondentie met tante The. Als we een museum of tentoonstelling bezochten stuurden we elkaar een kaartje. Na haar dood erfde ik mijn gestuurde kaarten weer terug. Ze had ze in één grote doos bewaard. Ook ik had al haar kaarten nog.)

zondag 4 mei 2008

Kunstfort


Vandaag een bezoek gebracht aan Kunstfort bij Vijfhuizen. Een 19eeuws fort dat deel uitnam van de Stelling van Amsterdam. Het is door een team vrijwilligers nieuw leven ingeblazen en prachtig omgebouwd tot museum, restaurant, ateliers en zelfs tot hotel. Om deze kosten op te brengen hebben ze vlakbij het fort een klein woonwijkje gerealiseerd (met boomstammen als pilaren). Top!

De beeldend kunstenaar Hans van Houwelingen is vanaf 2007 bezig zijn sluipweggetje te realiseren: een paadje om het fort heen aangelegd met grafstenen. Het fort waarbij nooit één militair viel, krijgt nu een soort menselijk corriedon. De dood is nu wel zichtbaar, maar is tegelijk nooit aanwezig. Met andere bezoekers kwamen we al gauw overeen dat het een prachtig vervolg is van een opgedolven graf (Wat doen mensen dan met die grafstenen?) Hans van Houwelingen heeft nu zo'n 100 grafstenen, maar daarmee kan hij zijn sluipweggetje nog niet afmaken. Dus als je nog een grafsteen over heb, meld je dan aan bij zijn site.