Ik hoorde deze week het politiek getinte stuk El Cimarrón van de Duitse componist Hans Werner Henze (1926) voor het eerst. Het is een stuk voor vier musici en een spannende opera of meer een soort hoorspel. Het gaat over een oude Cubaan die ooit in zijn kinderjaren als slaaf diende. Hij werd op 103-jarige leeftijd geïnterviewd door de Cubaanse schrijver Miquel Barnet die een boek over hem schreef. De Cubaan werd zelf 107 jaar oud!
Het is een dramatisch stuk met prachtig (Duits) gesproken en gezongen tekst en met veel instrumenten, waaronder een stevige ketting. Een medebezoeker vond er niets aan; ze begreep niet dat dit muziek kon zijn. En ik antwoordde dat het toch juist prachtig is als je met alles om je heen, met gewone huis-tuin-en-keuken dingen muziek kan maken?
Een mooi detail is dat het stuk in De Regentes werd gespeeld door jonge studenten van het Koninklijk conservatorium en dat de directeur van dit theater ooit in de jaren zeventig het slagwerk voor zijn rekening nam tijdens de Nederlandse première van dit stuk.