Lilalente

In het afscheidsboek van mijn directeur schreef ik het gedicht Lilalente van Ilja Leonard Pfeijffer. Ik gaf hem ooit de eerste bundel van Ilja te leen en kreeg het bijna niet meer terug. Michael de Roo citeerde Lilante vervolgens op zijn bruiloft en nodigde de dichter later in het theater uit.
Nu is Ilja hot, want O,O: hij stond naakt op de achterkant van zijn boek. Niet zo machoachtig zoals de bijna naakte Mulisch ooit een keer deed, maar als een echt dik schildersmodel, relax op een bank. Er wordt al gesproken dat hij daarom niet de P.C. Hooftprijs zou winnen. Was hij daarom ook weg van het lijstje van dichter des vaderlands?
En vervolgens zag ik dit weekend deze foto. Geweldig. Zonder voor te bereiden, zonder fietsbroek of bidon en met zijn dikke bui en ellendig lange haar is hij naar Rome gefietst. Dat flikte hij toch mooi. Over deze reis verschijnt in het voorjaar een boek. En wie hem op bezoek wil, daar fiets hij naar toe in ruil voor eten en onderdak.

Lilalente
het is lente in de laat de kanterstraat
lente in de lange laan van poot
monkelt glim mevrouw jolien lahaye
poetst alle knoppen koper
pinkelt glom van weertje weer
pink (petronella) parlevliet de ree
gaat in de tuin een tuiltje tulpenblommen
buiten aquarellen
er piept het een of ander enig merelbeestje
in pim en wietske wielaards pergola
mevrouw milaine millecam vermuist een knäckerbrödje
mozzarella met de blauwe blazer buiten
en een extra mokje karnemelk vandaag want het is lente
lila lente in de lusthoflaan en alle buren fluiten

(Ilja Leonard Pfeijffer)