Passie, emotie daar staat muziek voor mij voor. Muziek is overal , voor jong en oud, zwart en wit, rijk en arm. Ik keek uit naar de nieuwe tentoonstelling Music in Motion in Museum Volkenkunde in Leiden. Muziek, een leuk breed thema dacht ik, daar kun je wat mee. De randprogrammering met andere podia in Leiden beloofde veel goed. Maar wat een teleurstelling! De narigheid begint al met het feit dat de tentoonstellingzalen ergens achteraf liggen. En ben je er eenmaal dan kom je in een kale gang met twee zaaltjes; voor de rest moet je eerst weer de trap op.
Een interactieve tentoonstelling beloofde de gastvrouwen van het museum. Jaha, wat film met vooral praatbeelden, video's waar mensen vooral ook praten, een interactieve installatie waarop je kunt zoeken wat de gaafste platenzaken in Tokio zijn. Erg overtuigend wordt het niet. Waar is die passie, waar is de emotie gebleven?
Aardig waren de vitrines met instrumenten met vooral veel kora's. Ook leuk waren de youtubefilmpjes van popconcerten en grappig was de interactieve installatie waar je zelf het ritme van de muziek bepaalt (zie foto), maar geraakt heeft de tentoonstelling me niet. En wat heb ik nu eigenlijk van opgestoken?
Een interactieve tentoonstelling beloofde de gastvrouwen van het museum. Jaha, wat film met vooral praatbeelden, video's waar mensen vooral ook praten, een interactieve installatie waarop je kunt zoeken wat de gaafste platenzaken in Tokio zijn. Erg overtuigend wordt het niet. Waar is die passie, waar is de emotie gebleven?
Aardig waren de vitrines met instrumenten met vooral veel kora's. Ook leuk waren de youtubefilmpjes van popconcerten en grappig was de interactieve installatie waar je zelf het ritme van de muziek bepaalt (zie foto), maar geraakt heeft de tentoonstelling me niet. En wat heb ik nu eigenlijk van opgestoken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten