De mandarijn van Louise Bourgeois

Ik heb gisteren bijna de hele aflevering van Zomergasten met Annemarie Prins gezien. "Een maf mens", zegt ze zelf. Ze liet een prachtig fragment zien van de stokoude beeldhouwster Louise Bourgeois, die nog steeds actief is.

Louise tekende op een mandarijn, pelde hem en vertelde over een pijnlijke jeugdherinnering, hoe haar vader zelf de vrucht pelde en sneerend zei dat de mandarijnenschil (met het hart als een soort piemel) van binnen zo mooi was en dat het jammer was dat zij niet zo was. De pijn die ze toen voelde, was vijftig jaar na data nog even sterk alsof het gisteren gebeurt was. Een aangrijpend fragment.