Ik zou wel weer eens naar de Modern Tate in Londen willen gaan. Nu alles buiten groen wordt is het eigenlijk geen goede tijd om daar hiernaar toe te reizen. In de winter hebben ze namelijk in de gigantische hal van de voormalige energiefabriek prachtige installaties. Een installatie die bij uitstek reusachtig is omdat het anders in de hal verdwijnt.
Het meest bezocht (circa 2 miljoen mensen kwamen hier op af) was de zon die Olafur Eliasson maakte (Weather Project 2003). Een prachtig ondergaande zon, waar mensen gewoon bij afspraken om dan daar een beetje bij te zitten en van te genieten. Eliasson maakt grote installaties waarin de elementen een rol spelen: water, lucht en licht in de ruimte en de reflectie daarvan. Een paar jaar geleden zag ik een tentoonstelling in Rotterdam. Daar zag in een zwart bassin en een spons erboven hangen. Dat werd op de achterwand in het groot geprojecteerd. Op een gegeven moment raakte de spons even het water en zag je een prachtig schouwspel van komende en verdwijnende cirkels.
De hal in Londen veranderde ook in enorme glijbanen (Carsten Carsten Höller), in labyrint van dozen en de mamaspin van Louis Bourgeois vond er ook eens onderdak. Nu toch maar wachten tot de winter om naar Londen te gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten