For the love of God

Wat vind jij nu van die schedel van Damien Hirst, van dat werk For the love of God? werd me afgelopen week elke dag gevraagd. Tijd om een mening te vormen.

Hirsts grote thema is vergankelijkheid en als hij een schedel in zijn werk betrekt, grijpt hij overduidelijk terug naar de vanitasschilderijen van de Nederlandse schilderkunst uit de zeventiende eeuw. Vanitasschilderijen - letterlijk ijdelheid- wees de mensen op hun eigen vergankelijkheid door het tonen van bijvoorbeeld een een kaars die net uitgaat, een geblazen bel, een gevallen glas en natuurlijk een schedel. En wat doet Hirst met zo'n schedel? Hij vergroot de ijdelheid door er diamanten op te zetten. Meer vanitas kan niet. Hij zet hiermee een statement neer en laat mensen discussieren bij zijn werk. Wat is kunst, want niet, wat is leger dan een schedel vol met diamanten.

En het Rijks? Het Rijks speelt de hoofrol in deze Museumnacht. Door die schedel van Hirst naar Amsterdam te halen en te plaatsen naast hun eigen vanatiasschilderijen. Ahhh wat zal het Stedelijk Museum jaloers zijn....