Naar het wad

Morgen weer naar het wad. Als we de kangoeroes zien, zijn we er bijna.

De schaduwen van Boltanski I

In museum De Pont zag ik tot mijn plezier er één en thuis vond ik er ook een ansichtkaart van: de schaduwen van Boltanski (foto van Abbemuseum). De Franse kunstenaar Boltanski maakt al jaren indringende installaties met stof, licht en foto's. Hij maakt ook regelmatig fragiele werken die nauwelijks tastbaar zijn: les ombres. Met hulp van ijzeren of koperen figuurtjes, kaarslicht en soms nog een ventilator, brengt hij figuren op de muur tot leven. Boltanski gaat op zoek naar een moment uit het verleden, naar iets dat al voorbij is.

VPRO Ram maakte een paar jaar een prachtige documentaire over zijn werk en ging op zoek naar een installatie in Parijs die er wel was, maar niet of nauwelijks te zien is.

Op Boltanski kom ik nog wel eens een keer terug.

De mandarijn van Louise Bourgeois

Ik heb gisteren bijna de hele aflevering van Zomergasten met Annemarie Prins gezien. "Een maf mens", zegt ze zelf. Ze liet een prachtig fragment zien van de stokoude beeldhouwster Louise Bourgeois, die nog steeds actief is.

Louise tekende op een mandarijn, pelde hem en vertelde over een pijnlijke jeugdherinnering, hoe haar vader zelf de vrucht pelde en sneerend zei dat de mandarijnenschil (met het hart als een soort piemel) van binnen zo mooi was en dat het jammer was dat zij niet zo was. De pijn die ze toen voelde, was vijftig jaar na data nog even sterk alsof het gisteren gebeurt was. Een aangrijpend fragment.

Kids naar De Pont Museum

Kinderen kun je prima meenemen naar hedendaagse kunst. Ze vinden het leuk om een filmpje te zien of in een kunstwerk te lopen. Bovendien heeft bijna ieder museum nu wel iets van een speurtocht. Dus op naar De Pont in Tilburg met drie kids.

Ik vond het zelf leuk om de tijdelijke installatie van Marc Mulders en Claudy Jongstra te zien: lange zijde/wollen draperieën op kleur gegroepeerd in drie halve cirkels met daartussen op de grond glas in lood en tekeningen van de Tilburgse schilder Marc Mulders. Het koele harde glas, schel belicht tegenover warme stoffen met een wat een serene uitstraling. Een mooie combinatie!

De kinderen voelden zich meer thuis in het glazen werk van Dan Graham en telden "de tietjes" van de marsmannetjes van Thomas Schutze. Maar het allermooist vonden ze de nagebouwde klokkenwinkel van Job Koelewijn, waar de wijzers van de klokken niet bewogen, maar de winkel zelf!